ตราโอเรขอบ่น ต้องการให้ผู้กระทำความผิดถูกจับได้ว่าใช้ผู้เล่นในทางที่ผิด

ตราโอเรขอบ่น ความคืบหน้าในการประชุมยูโรปาลีกของบาร์เซโลนากับนาโปลีในเดือนกุมภาพันธ์ มีการพูดคุยกันเป็นทีม คราวนี้ไม่เกี่ยวกับแทคติก พวกเขาแจ้งคู่ต่อสู้เพื่อเริ่มต้น และมันยิ่งใหญ่กว่านั้น ผู้เล่นพูดคุยกันในห้องแต่งตัวและตกลงว่าพวกเขาจะลองอะไรใหม่ๆ พวกเขาจะคุกเข่าลง หกปีนับตั้งแต่ โคลิน แคเปอร์นิค ทำเช่นนั้นเป็นครั้งแรก สองครั้งหลังจากที่สโมสรในพรีเมียร์ลีกตามหลัง นับเป็นครั้งแรกที่สโมสรชั้นนำของสเปนคุกเข่าลง มันเป็นครั้งสุดท้าย อย่างน้อยก็ในเกมของผู้ชาย

แนวคิดนี้มาจากผู้เล่นบาร์เซโลนาที่เกิดถัดจากคัมป์ นู ซึ่งใช้เวลาหกปีก่อนในอังกฤษ เมื่อยืมตัวมาที่บาร์เซโลนาแล้ว อดาม่า ตราโอเร่ เพิ่งเสร็จสิ้นการฝึกซ้อมที่ วูล์ฟ ขณะที่เขาตั้งรกรากอยู่หน้าจอ มันเป็นตอนเย็นก่อนที่กัปตันพรีเมียร์ลีกจะประกาศว่าพวกเขาจะคุกเข่าเฉพาะการแข่งขันที่เฉพาะเจาะจงซึ่งไม่ได้หมายความว่าจะเดินจากไป ที่นี่หรือที่นั่น “การคุกเข่าเป็นเรื่องสำคัญและเป็นเรื่องดีที่ทีมจากสเปนทำได้” ตราโอเร่กล่าว “มันเป็นวิธีการอธิบายความจำเป็นในการต่อสู้”

อธิบายเป็นคำที่ ตราโอเร่ กลับมาบ่อยๆ การศึกษาอีกด้วย ที่หัวใจเขากล่าวว่ามันเป็นเรื่องของความเห็นอกเห็นใจ มันยังเกี่ยวกับความเข้าใจและประสบการณ์ของเขาเป็นเครื่องช่วย นำไปยังคัมป์นูในคืนนั้น และโครงการต่อต้านการเหยียดผิวของ คัมมอน โก ในตอนนี้ คัมมอน โก ฉลองครบรอบ 5 ปีในวันพฤหัสบดี และ ตราโอเร่ กำลังเข้าร่วมโครงการต่อต้านการเลือกปฏิบัติ ซึ่งรวมถึงการฝึกอบรมสำหรับผู้บริหารสโมสร กิจกรรมของแฟนคลับ และโครงการชุมชนท้องถิ่นเพื่อการบูรณาการ “สำหรับฉัน มันเกี่ยวกับการมีโอกาสที่จะอธิบาย เพื่อค้นหาว่าทำไมผู้คนถึงคิดแบบนั้น จากนั้นลงมือทำ”

เมื่อถามถึงการเพิ่มขึ้นของสิทธิประชานิยม ไม่ใช่แค่ในสเปน ตราโอเรตอบว่า “มันคือความจริง การเหยียดเชื้อชาติอยู่ที่นั่น มีคนที่เหยียดเชื้อชาติที่ยังคงส่งเสริมความคิดที่ว่าความจริงที่ว่าคุณมีสีผิวที่ต่างกันทำให้คุณด้อยกว่า” และถึงกระนั้นเขาก็ยังไม่เห็นการปฏิเสธมาตรการต่อต้านการเหยียดเชื้อชาติอย่างมีสติ อย่างน้อยก็ไม่ใช่ในสนามฟุตบอล ไม่เกี่ยวกับประเทศเดียวแม้ว่าเขาจะกล่าวว่าระดับการรับรู้และความอ่อนไหวในอังกฤษนั้นสูงกว่า สิ่งเหล่านี้เป็นกระบวนการรุ่นต่อรุ่น อังกฤษเองก็ประสบกับการระบาดของผู้สนับสนุนผิวปากผู้เล่นที่คุกเข่า ตราโอเรขอบ่น

“ฉันไม่คิดว่ามันเป็นการต่อต้าน” ตราโอเร่ วัย 26 ปีกล่าว “ฉันคิดว่ามันเป็นการขาดความเข้าใจ คำอธิบาย วัฒนธรรม การเอาใจใส่ บางทีพวกเขาอาจจะไม่ปฏิเสธการคุกเข่าอย่างแน่นอน บางทีไม่รู้ ไม่เข้าใจ หรือคิดว่าไม่เกี่ยวอะไรกับพวกเขา การคุกเข่าเริ่มต้นที่นี่ อาจจะถึงสเปนในที่สุด คำตอบอาจไม่เหมือนกัน [ทุกที่] แต่สำคัญเพราะการกระทำทำให้เกิดคำอธิบาย: การให้ความรู้เป็นสิ่งสำคัญ โดยเฉพาะกับเด็กๆ เป็นการยากสำหรับผู้ที่ไม่เคยมีประสบการณ์การเหยียดเชื้อชาติที่จะมีความเห็นอกเห็นใจ ดังนั้นคุณจึงอธิบาย เล่าเรื่อง สิ่งที่คุณได้เห็นและได้ยิน ได้รับความเดือดร้อน

“มีการพูดคุยกับริโอ เฟอร์ดินานด์ และผมจำได้ว่าเล่าเรื่องลูกชายของนักกายภาพบำบัดให้เขาฟัง เขาเป็นเด็ก เขาไม่รู้ แต่คุณเห็นคนที่คุณชื่นชม คุณจึงถามว่า ‘ทำไมผู้เล่นคนโปรดของฉันถึงคุกเข่า?’ พ่อจึงอธิบายว่า: เด็กที่โรงเรียนของคุณจากกลุ่มชาติพันธุ์อื่นหรือสีผิวต่างกันก็เหมือนกับคุณ พวกเขาไม่ได้ด้อยกว่า แต่การเหยียดเชื้อชาติเป็นเรื่องจริง พวกเขาต้องคุกเข่าเพราะสิ่งนี้ สิ่งนี้ และสิ่งนี้ นั่นคือความต้องการ”

 

ฉันไม่ต้องการเกลียดการพบกับความเกลียดชัง

พ่อแม่ของ ตราโอเร่ เดินทางมาบาร์เซโลนาจากมาลีในช่วงทศวรรษ 1980 พ่อของเขาทำงานในโรงงานนิสสัน พวกเขาอาศัยอยู่ใน ลุสปิตาแล็ตดายูบรากัต ซึ่งเป็นย่านที่มีประชากรหนาแน่นที่สุดแห่งหนึ่งในยุโรปและอยู่ในสถานที่ที่ค่อนข้างน้อยที่มีชุมชนผู้อพยพที่สำคัญ ณ จุดนั้น

“ตอนที่ฉันยังเด็ก คุณจะไปที่ดิสโก้ในบาร์เซโลนาและพบว่าคนผิวดำไม่สามารถเข้ามาได้ ที่โรงเรียนบางคนก็จะเป็น: ‘คนผิวดำ ไม่เลย’ คุณถูกแยกออกจากกันข้างนอก ความคิดเห็นเช่น ‘คนผิวดำไม่ได้มีกลิ่นที่ดี’ ทุกสิ่ง อคติ” เขากล่าว อารอนสันเพื่อทีม

“ฉันเป็นคนสเปน ฉันรู้สึกเป็นภาษาสเปน และมีวัฒนธรรมสเปน แต่ฉันก็มีวัฒนธรรมที่เป็นมรดกแอฟริกันของฉันผ่านพ่อแม่ของฉันด้วย สำหรับฉันมันง่ายกว่าที่จะเข้าใจสองคนนี้ แต่คนไม่มี ผู้คนต่างพากันไปตามสิ่งที่พวกเขาบอกหรือโทรทัศน์ ถ้าคุณไปแอฟริกาจริง ๆ สมมติว่าคุณเห็นบางอย่างที่ต่างไปจากที่ ‘โฆษณา’ อยู่ [พร้อม] ภาพความยากจนและปัญหา ตราโอเรขอบ่น

“คุณยังเด็ก คุณไม่เข้าใจมัน ทำไม ทำไมฉันถึงถูกปฏิบัติเช่นนี้? ทำไมฉันต้องได้ยิน ‘ลิง’, ‘นิโกร’, ‘อึดำ …’ เป็นความจริงที่คุณอาศัยอยู่ด้วย ครั้งแรกที่เกิดขึ้นคุณไม่สามารถเชื่อได้ มันช่างเหนือจริง รู้ไหม? คุณโตแล้ว อยู่กับมัน ทะเลาะกันบ้างปล่อยมันไป พ่อแม่ของฉันพูดเสมอว่า ‘คุณต้องเข้มแข็ง นั่นคือชีวิตที่เรามีในวันนี้ แต่มันจะเปลี่ยนไป คุณไม่สามารถรู้สึกด้อยกว่าได้’ พวกเขาบอกฉันว่าฉันเป็นใคร ว่าฉันสวย แต่มีเด็กบางคนที่มันบอบช้ำทางจิตใจ ที่จมดิ่ง รู้สึกอัปลักษณ์ ถูกปฏิเสธ พยายามเปลี่ยนผิวหรือลักษณะนิสัยเพราะรู้สึกว่าไม่ได้รับการยอมรับ นั่นเป็นสิ่งสำคัญ: เพื่อให้ผู้คนเห็นว่ามีการกระทำ แต่เพื่อให้เห็นผลที่ตามมาด้วย ความเสียหายที่เกิดขึ้น และเพื่อให้ความรู้แก่เด็กเหล่านั้นที่ประสบปัญหาการเหยียดเชื้อชาติด้วย โปรดช่วยให้พวกเขาเข้าใจ

“ผมมีประสบการณ์ในฟุตบอล” เขากล่าวต่อ “บทสวดของลิง พี่ชายของฉันด้วย: พวกเขาเรียกเขาว่าทุกประเภท แต่ชายคนนั้นถูกลงโทษ – และนั่นเป็นสิ่งสำคัญ กำลังดำเนินมาตรการที่เข้มงวดขึ้นทีละน้อยและเมื่อเวลาผ่านไปก็จะดีขึ้น แต่เรายังต้องสู้ต่อไป”

อะไรคือการตอบสนองที่ดีที่สุดต่อการล่วงละเมิดในสนาม? ที่จะเดินออกไป? “ในอังกฤษ พวกเขาทำสิ่งที่สำคัญ: ระบุและค้นหาบุคคลที่เฉพาะเจาะจง คนที่อยู่ข้างๆเขาไม่รับผิดชอบและไม่ควรจ่าย แต่มีบางครั้งที่กัปตันสามารถเข้าไปแทรกแซงได้ ทั้งที่ไม่ใช่แค่คนเดียวแต่หลายคน: ไปที่ห้องแต่งตัวหรือรายงานต่อ เอฟเอ และถ้ามีการใช้มาตรการคว่ำบาตรกับไม้กอล์ฟ พวกเขาจะลงมือ ระวังว่าใครเข้าร่วม การลงโทษที่ดีที่สุดสำหรับฉัน ยกเว้นการแบนและอื่นๆ ก็คือชั้นเรียน ความเข้าใจการศึกษา ทำไมคุณทำอย่างนั้น? ฉันไม่ชอบความเกลียดชังที่พบกับความเกลียดชัง

“มีคนคิดว่า ‘นี่ไม่เกี่ยวกับฉัน’ แต่นี่คือทุกคน: สิ่งที่คุณทำมีผลกระทบต่อผู้อื่น บางคนที่ประสบปัญหาการเหยียดเชื้อชาติคิดว่า: ฉันจะไม่ประท้วงอีกต่อไป เพราะมันไปไม่ถึงไหน ฉันเจออะไรแบบนี้มาเยอะแล้ว คนที่ไม่พูดถึงมันด้วยซ้ำ”

การตัดสินใจคุกเข่าก่อนเกมบางเกมเกิดจากความกังวลว่าอาจสูญเสียผลกระทบจากท่าทาง กลายเป็นความว่างเปล่าตามกิจวัตร “มีคนไม่ชอบหรือไม่สนใจ คนอื่น ๆ ที่จะทำเช่นนั้นจนถึงจุด คนอื่นๆ ที่คิดว่ามันเป็นแฟชั่นและตราบใดที่เป็นอย่างนั้นก็ไม่เป็นไร บางคนเข้ากันได้เพราะทุกคนเป็น แม้ว่าพวกเขาจะคิดต่างกัน” เขากล่าว

“บางคนคิดว่ามันเป็น ‘การเมือง’ และไม่ต้องการที่จะมองข้ามสิ่งนั้น มันเป็นการเคลื่อนไหวในวงกว้างที่ทุกสิ่งสามารถเข้าไปอยู่ในนั้นได้ แต่มันไม่สมเหตุสมผลเลยที่จะใช้สิ่งนั้นเพื่อปกปิดสิ่งที่เป็นอยู่จริงๆ ข้อความ: นั่นคือสิ่งที่ต้องพกติดตัว บางคนพูดว่า: ‘คุณไม่คิดว่าเข่าจะยาวเกินไปเหรอ’” ตราโอเรขอบ่น

และสิ่งที่คุณพูด? “ฉันพูดว่า: ฉันเข้าใจแล้ว คุณไม่ได้มีชีวิตอยู่ คุณไม่ได้ทนทุกข์กับมันทุกวัน บางคนไม่รู้ว่าการเหยียดเชื้อชาติคืออะไร แต่ถ้ามีคนถามก็อธิบายได้ การเหยียดเชื้อชาติยังคงเป็นปัญหาที่เกิดขึ้นจริง เราต้องคุกเข่า พูดคุย ให้ความรู้แก่ผู้ที่ไม่ได้รับและผู้ที่ทุกข์ทรมาน และมีบางอย่างที่สำคัญจริงๆ คุณทำอะไรได้บ้าง คุณสามารถทำอะไรเพื่อปรับปรุงโลกเป็นการส่วนตัว? นั่นคือจุดเริ่มต้นของการเปลี่ยนแปลง” 7M ผลบอลสด